The show must go on...

'Vlaming stort massaal' blokletterde een Antwerpse krant vandaag. 'Vlaming' doet wel meer zaken massaal, zoals kerstcadeautjes kopen bijvoorbeeld. Maar toen hadden de televisiebeelden van een vloedgolf van menselijk leed in Zuid-Oost Azië hem nog geen geweten geschopt.

We gaven met zijn allen tot nu toe een paar honderdduizend euro aan de actie 'Tsunami 1212'. Ook gsm-operatoren laten zich voor de gelegenheid van hun beste kant zien, en denken aan een sms-actie. Zelfs de pax media mag weer vanonder het stof! Vlaams Minister van Ontwikkelingssamenwerking en Media Geert Bourgeois wil namelijk alle televisie- en radiozenders in Vlaanderen in hetzelfde bad sleuren voor een grootscheepse Vlaamse hulpactie. We houden ons nu al vast voor een resem pensenkermissen, tombola's en andere taartenleurderijen voor het goede doel. Maar goed, wat moet gebeuren zal gebeuren.

Kortom, aan solidariteit geen gebrek. Haaks op die solidariteit staat onverschilligheid. Onverschilligheid is wat wij menen te herkennen in een klein hoekje van de berichtgeving.
Een Vlaams koppel dat zijn vakantie bruusk onderbroken zag door een tsunami -of was het sushi?- beklaagt zich er in het TV1-journaal over dat het naar huis moet. "We hadden nog wat willen blijven, maar ja...", klinkt het een beetje lacherig. Wat verder in het nieuws krijgen we een paar nitwits te zien in een of andere hoerentent, op amper honderd meter van de ravage. Er wordt gedronken, gelachen en geflirt als ware het 24 december. Je ziet ze nog nét niet denken; "Val ons nu niet lastig met die paar lijken." Het zijn wellicht die typetjes die de volgende dag alweer druk in de weer zijn met zonnebrandolie en badhanddoek. Of zoals Gazet Van Antwerpen schreef; "Hoopjes afval werden opzij gelegd, om plaats te maken voor toeristen die een parasol hebben gehuurd en zorgeloos liggen te zonnen." Ach, the show must go on?