Bommen en zekerheden

Londen, the day after. Business as usual, al was het vanmorgen dan misschien iets minder drummen in de metro. En communiceren doen ze daar tijdens een banale ochtendspits ook al niet, dus dat scheelt. Bovendien hebben 25 jaar IRA-aanslagen hun sporen nagelaten. Ook in Gleneagles lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Zo hoort het ook. De dag dat godsdienstfanatici -tegenwoordig moorden ze voor Allah, binnenkort misschien voor Ali Baba?- de politieke agenda bepalen, betekent het failliet van de Westerse democratie. Nu ja, in Madrid hebben ze wat dat betreft niet echt het goede voorbeeld gegeven.

De internationale moslimgemeenschap ziet de zwart/wit-bui al hangen, en haast zich om de aanslag te veroordelen. Ook de moslimraad in ons land laat van zich horen;

"Wij herhalen met aandrang dat niets in de islam dergelijk geweld, dat mensenlevens kost, rechtvaardigt." (uit: GVA)


De NMBS vindt dan weer een verdacht pakketje, in Zeebrugge blijkt het om een regenbroek te gaan, de politie van Leuven krijgt de eerste grappenmaker aan de lijn, en de Brusselse metro heeft geen rampenplan. Wat moet een mens nog met die Omnipas?

VLD-bazen blazen naar aloude traditie intussen warm en koud tegelijk als het over veiligheid gaat. Verhofstadt laat als een goede huisvader weten dat 'niets op een verhoogd veiligheidsrisico wijst'. Zijn partijgenoot (en vroegere rechterhand) Patrick Dewael herhaalt in een chronische vlaag van realtiteitszin dat geen kruid is opgewassen tegen een mogelijke bomaanslag. Fijn, er zijn nog zekerheden in het leven.