Housewitz: herhaling maakt vrij
Het is hier afgelopen week erg stil geweest op ZonderZever, behalve dan in de bezoekersstatistieken. Als ik de woorden 'Housewitz', 'Polen', en 'archief' laat vallen, kan u al raden hoe de vork aan de steel zit. Een beetje laat en bijgevolg weinig origineel misschien om er nog een (tweede) post aan te wijden, maar dat zal ons nu even een Duitse knackwurst wezen.
Op verschillende -vooral Nederlandse- weblogs kwam deze week alweer een morele discussie op gang naar aanleiding van Dicky's kunstwerk en de publicatie ervan door een shock-what's in a name?-log als GeenStijl. Het gaat dan al gauw over persvrijheid of vrije meningsuiting, een begrip dat bijna doet verlangen naar een Vlaamse Pravda sinds ene J. Verstrepen er een opportunistische reclameslogan van maakte. Maar goed, ook dàt is maar vrije meningsuiting.
Omdat er al zoveel meningen zijn die er absoluut niet toe doen, zal ik de mijne ook nog even geven. Censuur lijkt me nooit een optie, omdat ze haaks staat op vrijheid. De vrijheid van de boodschapper. Maar wat dan met die andere vrijheid; die van de ontvanger? 'Housewitz' lijkt zwarte humor, maar als een grote groep mensen (Polen bijvoorbeeld) zich geraakt voelt in zijn ziel, laat je de noemer 'humor' beter vallen me dunkt. Censuur kan geen doel op zich zijn, kwetsende informatie al evenmin.
Moraal van het verhaal; het lijkt tegenwoordig alsof almaar meer mensen dàt gedeelte in de hersenpan missen waar zich doorgaans eigenschappen als 'inlevingsvermorgen' en 'tact' schuilhouden. Maar nogmaals, die vrije meningsuiting... Een mens zou er nog moe van worden. Al die meningen. En u bent zo gek om die nog te lezen?
Op verschillende -vooral Nederlandse- weblogs kwam deze week alweer een morele discussie op gang naar aanleiding van Dicky's kunstwerk en de publicatie ervan door een shock-what's in a name?-log als GeenStijl. Het gaat dan al gauw over persvrijheid of vrije meningsuiting, een begrip dat bijna doet verlangen naar een Vlaamse Pravda sinds ene J. Verstrepen er een opportunistische reclameslogan van maakte. Maar goed, ook dàt is maar vrije meningsuiting.
Omdat er al zoveel meningen zijn die er absoluut niet toe doen, zal ik de mijne ook nog even geven. Censuur lijkt me nooit een optie, omdat ze haaks staat op vrijheid. De vrijheid van de boodschapper. Maar wat dan met die andere vrijheid; die van de ontvanger? 'Housewitz' lijkt zwarte humor, maar als een grote groep mensen (Polen bijvoorbeeld) zich geraakt voelt in zijn ziel, laat je de noemer 'humor' beter vallen me dunkt. Censuur kan geen doel op zich zijn, kwetsende informatie al evenmin.
Moraal van het verhaal; het lijkt tegenwoordig alsof almaar meer mensen dàt gedeelte in de hersenpan missen waar zich doorgaans eigenschappen als 'inlevingsvermorgen' en 'tact' schuilhouden. Maar nogmaals, die vrije meningsuiting... Een mens zou er nog moe van worden. Al die meningen. En u bent zo gek om die nog te lezen?
« Start | Volgende post »