Leef je loon
Het Nieuwsblad plaatste één van zijn redactieleden voor één week op leefloonsecreet. Het leefloon, dat is kort uitgelegd het vroegere bestaansminimum zonder tilerantijntjes. Redactrice Wendy H. maakte de week vol op basis van het leefloon van een alleenstaande, zo'n schamele 600 euro. Na aftrek van haar vaste kosten hield ze nog 9 euro per dag over;
"Jubel en juich, ik hoef vijf dagen niet te werken, alleen maar te overleven. Dit belooft een gemakkelijke week te worden."
Niet dus. Wendy kreeg na verloop van tijd een serotine-opstoot bij het horen van het woord 'gratis', en voelde zichzelf langzaam maar zeker transformeren in een 'asociaal en ongezond wezen'. Geen geld om te telefoneren, geen geld voor een nachtje 'De Vettigen Beer', geen geld voor de nieuwe Tonya, geen geld om de nieuwe Tonya te downloaden wegens geen geld voor een internetverbinding... Het volledige relaas leest u hier.
De OCMW's klagen intussen over de te lage leeflonen. Voor zover ik weet is een leefloon bedoeld om te overleven, en niet om ook écht te leven. Helemaal geen leefloon zou dan neerkomen op verdoken euthanasie, of op een carrièreswitch in de criminaliteit, of op een piek in de daklozen-statistieken. Al durf ik er begot m'n hoofd niet op verwedden dat die mensen in welke statistiek dan ook terecht komen.
Het leven is hier sinds de invoering van de euro trouwens bijna zo duur geworden als in het mondaine Monaco. Geen probleem voor wie elke maand een riant loon met extra legale voordelen opstrijkt. Of het moest aan die laatste afbetaling van de homecinema liggen... Wél een probleem voor wie zich vijf dagen per week slaafs uit de naad werkt voor een minimumloon, of voor wie droomt van een vaste job. Want laat ons wel wezen, de werklozen in de lobby van de Hilton lopen er tot nader order niet al te vet bij. Leef je loon. Of nét niet...
"Jubel en juich, ik hoef vijf dagen niet te werken, alleen maar te overleven. Dit belooft een gemakkelijke week te worden."
Niet dus. Wendy kreeg na verloop van tijd een serotine-opstoot bij het horen van het woord 'gratis', en voelde zichzelf langzaam maar zeker transformeren in een 'asociaal en ongezond wezen'. Geen geld om te telefoneren, geen geld voor een nachtje 'De Vettigen Beer', geen geld voor de nieuwe Tonya, geen geld om de nieuwe Tonya te downloaden wegens geen geld voor een internetverbinding... Het volledige relaas leest u hier.
De OCMW's klagen intussen over de te lage leeflonen. Voor zover ik weet is een leefloon bedoeld om te overleven, en niet om ook écht te leven. Helemaal geen leefloon zou dan neerkomen op verdoken euthanasie, of op een carrièreswitch in de criminaliteit, of op een piek in de daklozen-statistieken. Al durf ik er begot m'n hoofd niet op verwedden dat die mensen in welke statistiek dan ook terecht komen.
Het leven is hier sinds de invoering van de euro trouwens bijna zo duur geworden als in het mondaine Monaco. Geen probleem voor wie elke maand een riant loon met extra legale voordelen opstrijkt. Of het moest aan die laatste afbetaling van de homecinema liggen... Wél een probleem voor wie zich vijf dagen per week slaafs uit de naad werkt voor een minimumloon, of voor wie droomt van een vaste job. Want laat ons wel wezen, de werklozen in de lobby van de Hilton lopen er tot nader order niet al te vet bij. Leef je loon. Of nét niet...
« Start | Volgende post »