Smurfocide shockeert

Soms leest een mens van die krantenkoppen waar zelfs Franz Kafka in zijn meest heldere dagen niet had aan kunnen tippen. Vandaag bijvoorbeeld op pagina 9 van Gazet van Antwerpen. (Nog steeds beter bekend als 'de frut' in de volksmond.)
"Bombarderen van smurfen lokt veel reacties uit."

Pardon? Onze interesse is alvast gewekt, al is het maar om schokkende waanbeelden van bloedige taferelen te ontsmurfen. Voor alle duidelijkheid; het gaat om de nieuwe Unicef-campagne die begin deze maand gelanceerd werd. Een lieftallig smurfendorp krijgt een lading bommen over zich heen. Smurfgezangen verstommen, doodskreten ontluiken. Kortom, een metafoor voor nostalgici met het hart op de gevoelige plaats. Het tv-publiek zou volgens Unicef immers immuun geworden zijn voor beelden van lijdende Afrikaanse kinderen.

Er zit iets in, maar ondergetekende snapt de tsoenami van verontwaardiging niet helemaal. Blijkbaar is een tv-spot met gebombardeerde smurfen anno 2005 shockerender dan een montage van creperende zwarte kinderen van vlees en bloed. Blijbaar is de fictie shockerender dan de realiteit. Smurfen, maar dat snapt geen mens.

De smurfocide haalde ook de internationale media. Een bezoekje aan Technorati, tot nader order dé zoekmachine voor weblogs, leert ons bovendien dat 'smurf' een plaats krijgt in de top 10 van meest gezochte zoektermen. Onbehagen troef, zo vraagt een onverlaat zich af wanneer Mickey Mouse aan de beurt is.

Post scriptum: Kwestie van u helemaal in te leven in het lot van de smurf; ontdek de smurf in uzelf!