Boonenitis
Tenzij u een weekendje Ardennen achter de rug hebt, bent u willens nillens te weten gekomen dat ene Tom Boonen -stille hoop in bange Belgische dagen- het WK wielrennen heeft gewonnen. Dat is goed, heel goed, vooral voor Tom Boonen. De immer flitsende Kempenaar lijkt immers een joviale, sympathieke knakker met stalen benen. Kortom, goed nieuws op een nieuwsarme zondag.
Minder goed nieuws volgens deze onverbeterlijke kritikaster is de overkill aan Boonen-nieuws. Sla op een nieuwsrijke maandagmorgen de krant open, en lees zes pagina's Boonen-nieuws; 'Tornado Tom'. Ho maar, het blijkt om een bijlage te gaan. Twaalf bladzijden lang. Uitneembaar en mét poster (om het legertje puberterende bakvissen dat 'm achternaspurt over de streep te halen). We hadden zondagavond nochtans al een stevige portie bonen gedegusteerd voor onze televisie. Kortom, 'Tornado Tom' lijkt veeleer 'Orkaan Tom' in de nationale media. Al lijkt net vernoemde metafoor weinig tactvol in het licht van de transatlantische verhoudingen. Voor je het weet mag een of andere blogger het gaan uitleggen op een Amerikaans radiostation, en ontspint zich een redelijk zinloze discussie over links en rechts.
En toch, eigenlijk is het niet eens zo gek dat de Boonenitis weer in alle hevigheid voet aan mediawal zet. Het verschijnsel is niet nieuw, de aanleiding is dat wel. Bovendien laat de huidige generatie Rode Duivels zich keer op keer afslachten als een bende makke schapen. Unionistische Vlamingen en Walen mogen zich gelukkig prijzen met een spurtbom en een koppel tennismeisjes om de tricolore glans te geven. Schrale lichtpuntjes zijn het, stille bakens van hoop, voor al wie zich bekommert om de eenheid van het land. Vraag is of alleen hoe ver de waakhonden van België moeten gaan. Koning Albert bezoekt de flikken in Gent. De koning van Swaziland kiest een 17-jarig meisje als zijn dertiende bruid. Nog even en al die vetbetaalde sportlui die al dan niet bewust de nationale trots op hun schouders torsen, plegen vaandelvlucht naar Monaco. Voor geld kan men de duivel laten dansen. De duivel van Albert wel te verstaan.
Update: 'Tom Boonen weldra 'Ereburger van Balen', een unicum in de gemeentelijke geschiedenis.'
Minder goed nieuws volgens deze onverbeterlijke kritikaster is de overkill aan Boonen-nieuws. Sla op een nieuwsrijke maandagmorgen de krant open, en lees zes pagina's Boonen-nieuws; 'Tornado Tom'. Ho maar, het blijkt om een bijlage te gaan. Twaalf bladzijden lang. Uitneembaar en mét poster (om het legertje puberterende bakvissen dat 'm achternaspurt over de streep te halen). We hadden zondagavond nochtans al een stevige portie bonen gedegusteerd voor onze televisie. Kortom, 'Tornado Tom' lijkt veeleer 'Orkaan Tom' in de nationale media. Al lijkt net vernoemde metafoor weinig tactvol in het licht van de transatlantische verhoudingen. Voor je het weet mag een of andere blogger het gaan uitleggen op een Amerikaans radiostation, en ontspint zich een redelijk zinloze discussie over links en rechts.
En toch, eigenlijk is het niet eens zo gek dat de Boonenitis weer in alle hevigheid voet aan mediawal zet. Het verschijnsel is niet nieuw, de aanleiding is dat wel. Bovendien laat de huidige generatie Rode Duivels zich keer op keer afslachten als een bende makke schapen. Unionistische Vlamingen en Walen mogen zich gelukkig prijzen met een spurtbom en een koppel tennismeisjes om de tricolore glans te geven. Schrale lichtpuntjes zijn het, stille bakens van hoop, voor al wie zich bekommert om de eenheid van het land. Vraag is of alleen hoe ver de waakhonden van België moeten gaan. Koning Albert bezoekt de flikken in Gent. De koning van Swaziland kiest een 17-jarig meisje als zijn dertiende bruid. Nog even en al die vetbetaalde sportlui die al dan niet bewust de nationale trots op hun schouders torsen, plegen vaandelvlucht naar Monaco. Voor geld kan men de duivel laten dansen. De duivel van Albert wel te verstaan.
Update: 'Tom Boonen weldra 'Ereburger van Balen', een unicum in de gemeentelijke geschiedenis.'
« Start | Volgende post »