Luistercijfers: van Q-Music tot StuBru
De nieuwe luistercijfers van het CIM (Centrum voor informatie over de Media) klinken Q-Music (kortweg 'kjoe' in de wandelgangen) als muziek in de oren;
"Q-music is op dit moment de radiohype in Vlaanderen. Onze radiomakers, onder leiding van programmadirecteur Erwin Deckers, maken schitterende radio. Zij liggen aan de basis van dit succes. Ik krijg een ontzettend goed gevoel bij het luisteren naar Q-music, en ik ben duidelijk niet alleen."
Dixit een euforisch algemeen Q-directeur Peter Bossaert; de David Koresh van de Medialaan. Bossaert gaat wel handig voorbij aan het feit dat deze CIM-cijfers niet echt een vergelijking met vroegere resultaten lusten, omdat de enquêteurs een nieuwe methode toepasten. Niet verwonderlijk misschien als je in je vorige baan een yoghurt-merk in goede banen mocht leiden, en je directeurszetel te danken hebt aan de nestwarmte van je aangetrouwde familie Van Thillo. Hoe zou je zelf zijn?
Nu willen wij uiteraard de pret niet bederven. Het zou nogal makkelijk zijn en van weinig loyaliteit getuigen, daar ondergetekende twee jaar lang zijn pen en stem ontleende aan het hypegevoelige kjoe. Nee, eigenlijk hoeft het niet te verwonderen dat een strak geformatteerde, uiterst toegankelijke, en volstrekt voorspelbare zender als kjoe zijn marktaandeel verovert. Reken daar een legertje zware voeten bij dat in zijn gemotoriseerde vierwieler vallende sterren uit zijn autoradio wil horen flitsen, en een sportpaleis vol geldgeile gokverslaafden dat op de werkvloer zit te tobben over een mysterieus geluid, en het mysterie van de luistercijfers is alvast geraden. Bovendien snoepen Decker & Co aan de Donna-koek, en wie zijn wij dan om de kjoe-jongens en meisjes hun vreugdedansje niet te gunnen? Maar is kjoe echt de hype van het moment? Het lijkt wel of Bossaert zich al indekt voor een eventuele terugval...
Even opmerkelijk in het hele CIM-verhaal is de complete afgang van Studio Brussel, kortweg StuBru. De zelfverklaarde jongerenzender zakt weg in het radiomoeras, en klokt af op een goeie 5 procent marktaandeel. In het persbericht van de VRT heet het dat de StuBru-luisteraar gewoon minder lang blijft hangen, en dat daardoor de cijfers zakken. Logisch, die verdomde nieuwe methodes dus...
Of is er meer aan de hand? Het kan immers bijna niet anders of de mens die tegenwoordig de playlists en/of het format van StuBru maakt, lijdt aan ADHD. En als dat niet zo is, zou je als luisteraar al gauw de neiging krijgen om de symptonen ervan te adopteren. Het was ooit anders, en noem ons gerust een ouwe zak. (Ja, we zitten al op tram 3). Maar ach, een nichezender die zakt in de luisterstatistieken, is dat erg? Nee, bijlange niet. De VRT hoeft immers geen commerciële radio te maken. En voor pareltjes als 'Duyster' en het zoetgevooisde stemgeluid van Christophe Lambrecht zetten wij nog wat graag onze radio op StuBru.
Over de taalgrens reageren ze ondertussen als een Di Rupo op een B, een H, of een V. De RTBF neemt de nieuwe methodologie -krijg dat maar eens over de lippen- onder vuur, en noemt ze ongeloofwaardig. Misschien het CIM-onderzoek splitsen? Wordt vervolgd...
"Q-music is op dit moment de radiohype in Vlaanderen. Onze radiomakers, onder leiding van programmadirecteur Erwin Deckers, maken schitterende radio. Zij liggen aan de basis van dit succes. Ik krijg een ontzettend goed gevoel bij het luisteren naar Q-music, en ik ben duidelijk niet alleen."Dixit een euforisch algemeen Q-directeur Peter Bossaert; de David Koresh van de Medialaan. Bossaert gaat wel handig voorbij aan het feit dat deze CIM-cijfers niet echt een vergelijking met vroegere resultaten lusten, omdat de enquêteurs een nieuwe methode toepasten. Niet verwonderlijk misschien als je in je vorige baan een yoghurt-merk in goede banen mocht leiden, en je directeurszetel te danken hebt aan de nestwarmte van je aangetrouwde familie Van Thillo. Hoe zou je zelf zijn?
Nu willen wij uiteraard de pret niet bederven. Het zou nogal makkelijk zijn en van weinig loyaliteit getuigen, daar ondergetekende twee jaar lang zijn pen en stem ontleende aan het hypegevoelige kjoe. Nee, eigenlijk hoeft het niet te verwonderen dat een strak geformatteerde, uiterst toegankelijke, en volstrekt voorspelbare zender als kjoe zijn marktaandeel verovert. Reken daar een legertje zware voeten bij dat in zijn gemotoriseerde vierwieler vallende sterren uit zijn autoradio wil horen flitsen, en een sportpaleis vol geldgeile gokverslaafden dat op de werkvloer zit te tobben over een mysterieus geluid, en het mysterie van de luistercijfers is alvast geraden. Bovendien snoepen Decker & Co aan de Donna-koek, en wie zijn wij dan om de kjoe-jongens en meisjes hun vreugdedansje niet te gunnen? Maar is kjoe echt de hype van het moment? Het lijkt wel of Bossaert zich al indekt voor een eventuele terugval...
Even opmerkelijk in het hele CIM-verhaal is de complete afgang van Studio Brussel, kortweg StuBru. De zelfverklaarde jongerenzender zakt weg in het radiomoeras, en klokt af op een goeie 5 procent marktaandeel. In het persbericht van de VRT heet het dat de StuBru-luisteraar gewoon minder lang blijft hangen, en dat daardoor de cijfers zakken. Logisch, die verdomde nieuwe methodes dus...
Of is er meer aan de hand? Het kan immers bijna niet anders of de mens die tegenwoordig de playlists en/of het format van StuBru maakt, lijdt aan ADHD. En als dat niet zo is, zou je als luisteraar al gauw de neiging krijgen om de symptonen ervan te adopteren. Het was ooit anders, en noem ons gerust een ouwe zak. (Ja, we zitten al op tram 3). Maar ach, een nichezender die zakt in de luisterstatistieken, is dat erg? Nee, bijlange niet. De VRT hoeft immers geen commerciële radio te maken. En voor pareltjes als 'Duyster' en het zoetgevooisde stemgeluid van Christophe Lambrecht zetten wij nog wat graag onze radio op StuBru.
Over de taalgrens reageren ze ondertussen als een Di Rupo op een B, een H, of een V. De RTBF neemt de nieuwe methodologie -krijg dat maar eens over de lippen- onder vuur, en noemt ze ongeloofwaardig. Misschien het CIM-onderzoek splitsen? Wordt vervolgd...
« Start | Volgende post »