Michael Jackson: van virus tot niemandsland

De ruimtesonde die naar de naam Michael Jackson luistert, is weer geland in Neverland. Niks nieuws, of u moest al van de maan gewandeld komen. Dat onze kruiskrabbende kindervriend zich in een stilzwijgen hult sinds de uitspraak van de rechter in Santa Barbara -niet de soap!- mag ook geen kinderzieltje verbazen. Jackson heeft namelijk de hand aan zichzelf geslagen. Tenminste, zo wil het Michael Jackson-virus het.

Jackson's advocaat belooft intussen dat zijn client nooit meer de bedstede zal delen met kinderen. Hoezo? Is Bubbles de chimpansee dan al meerderjarig?

Overigens nooit begrepen waarom journalisten er maar op bleven hameren dat de jury geen zwarte in de rangen telde. Zat hier dan een zwarte op de beklaagdenbank? Of is Jackson zo'n blanke bolster met een zwarte pit, zeg maar de Boogy Boy van L.A.?

En hoe zit het nu met 's mans carrière? Als u het ons vraagt, niet zo best. Opstaan is immers plaats vergaan. Getuige daarvan dit prille natuurtalent.
Wat rest is de bitterzoete herinnering aan kleffe puberjaren. Nooit zullen wij nog vol weemoed en met vals bescheiden timbre opwerpen dat zijn meesterwerk 'Thriller' amper 24 uur na de release onze platencollectie vervoegde. Schuldig of niet schuldig. Dat staat als een wacko-paal boven een kinderhoofdje. Dan maar weer naar niemandsland...