Feminisme: van Poppesnor tot tuttebel
Zondag is vrouwendag in Brussel, de vrouwenraad blaast dan 100 kaarsen uit, en er vindt een wereldvrouwenmars plaats in de stad. Als je lopende zaken afhandelt op Radio 1 kom je uit voorzorg al gauw in het feministisch café -dit is geen grap!- Poppesnor in Borgerhout terecht. Zo bleek vanmiddag uit de uitzending van Geertje de Ceuleer; ook een vrouw nota bene. Poppesnor dus; waar feministes en broodpudding thuis zijn! Met een beetje slechte wil zou broodpudding allicht kunnen dienen als metafoor voor cellulitis, maar dat willen we nu even niet gezegd of geschreven hebben. Soit, de reporter van dienst leerde dat feminisme in Borgerhout en ruime omstreken nog lang niet dood is. Feminisme in alle maten en kleuren bovendien; van gelijke lonen tot gelijke plasrechten. Conclusie van de reportage; feminisme is in ons land zo levend als een foetus na 12 weken zwangerschap.
Of we daar blij om moeten zijn, is een ander paar soutiens. De wereld heeft het feminisme nodig in Iran, Saoudi-Arabië, Sierra Leona, etcetera. Geen zinnig mens die daar aan twijfelt, of hij moest toevallig zélf medeplichtig zijn aan de onderdrukking/mishandeling van vrouwen in het land van herkomst. Vergeleken met de feministes in 'probleemlanden' als Iran zijn onze feministes immers verwende opportunistische tuttebellen. En ik zal u uitleggen waarom.
Je hoort die creaturen voortdurend kwetteren over gelijke rechten, maar waar het hen om te doen is, is méér rechten. Méér rechten dan mannen. Als een vrouw minder verdient dan een man, komt dat meestal omdat ze minder ambitieus is en andere prioriteiten stelt. Als de politiek minder vrouwen dan mannen telt, is dat omdat méér mannen zich geroepen voelen tot een politieke carrière. Als vrouwen harder en méér werken in het huishouden, is dat niet zelden omdat ze daar voor kiezen. M.a.w. cut the crap. Laat vrouwen vrouwen zijn, en mannen mannen. (uitzonderingen uitgezonderd) Feminisme in België anno 2005 is een lege doos. Maar ach, net zoals sommige mannen nooit verlost raken van hun Oeidipus-complex, zullen sommige vrouwen voor de rest van hun leven hun penisnijd blijven cultiveren.
Of we daar blij om moeten zijn, is een ander paar soutiens. De wereld heeft het feminisme nodig in Iran, Saoudi-Arabië, Sierra Leona, etcetera. Geen zinnig mens die daar aan twijfelt, of hij moest toevallig zélf medeplichtig zijn aan de onderdrukking/mishandeling van vrouwen in het land van herkomst. Vergeleken met de feministes in 'probleemlanden' als Iran zijn onze feministes immers verwende opportunistische tuttebellen. En ik zal u uitleggen waarom.
Je hoort die creaturen voortdurend kwetteren over gelijke rechten, maar waar het hen om te doen is, is méér rechten. Méér rechten dan mannen. Als een vrouw minder verdient dan een man, komt dat meestal omdat ze minder ambitieus is en andere prioriteiten stelt. Als de politiek minder vrouwen dan mannen telt, is dat omdat méér mannen zich geroepen voelen tot een politieke carrière. Als vrouwen harder en méér werken in het huishouden, is dat niet zelden omdat ze daar voor kiezen. M.a.w. cut the crap. Laat vrouwen vrouwen zijn, en mannen mannen. (uitzonderingen uitgezonderd) Feminisme in België anno 2005 is een lege doos. Maar ach, net zoals sommige mannen nooit verlost raken van hun Oeidipus-complex, zullen sommige vrouwen voor de rest van hun leven hun penisnijd blijven cultiveren.
« Start | Volgende post »